بررسی نقش برنامه‌ریزی مشارکتی در کاهش فقر روستایی به‌روش کیفی مطالعة موردی: روستای لزور

موفقیت سازمان‌های مردمی در کاهش فقر روستایی می‌تواند بیش از نهادهای غیرمردمی باشد، اما به‌دلایلی این موفقیت حاصل نمی‌شود و مزایای نهادهای مردمی بالفعل نیستند. در پژوهش حاضر، نقش مشارکت روستاییان در کاهش فقر روستایی تبیین می‌شود. ازآنجاکه کارشناسان و مدیران پروژة حبله‌رود در هدف‌گذاری، طراحی، اجرا، ارزش‌یابی و نگهداری این پروژه کوشیدند مشارکت محلی را جلب کنند و از شروع این پروژه نیز زمان زیادی می‌گذرد، از آن به‌عنوان مطالعة موردی این تحقیق استفاده شد. در پژوهش حاضر، مؤلفه‌های شاخص به‌زیستی انسان به‌عنوان سنجه برگزیده شد. تحلیل محتوای متن مصاحبه با 12 تن از آگاهان محلی روستای لزور ـ از روستاهای موفق و پایلوت این پروژه‌ـ نشان می‌دهد که مشارکت در طرح‌ها، فقر عمومی و فقر معنوی و فقر حاد و مزمن را کاهش داده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهند که پایداری، اثربخشی و پوشش پروژه‌های مشارکتی در هدف قراردادن فقر عمومی روستایی بیشتر از پروژه‌های بالا به پایین است و پروژه‌های غیرمشارکتی از هدف کاهش فقر روستایی به‌تدریج دور می‌شوند؛ حتی اگر در ظاهر یا در گام‌های اولیه سریع‌تر از پروژه‌های مشارکتی پیش بروند.